Lieve allemaal,

na een tijdje niet zo veel van mij gehoord te hebben, post ik nu twee verhalen kort na elkaar. Ik beleef zoveel mooie dingen dat ik het bijna niet in mijn dagboek kan bijhalen. In dit verhaal zal ik vertellen over Byron Bay, Brisbane en Fraser Island. Bedankt voor de leuke reacties. Ik kom er niet altijd aan toe om snel te reageren, maar vind het wel erg leuk. Ik hoop dat de meesten van jullie ook van een fijne vakantie kunnen genieten. Hier kom ik in elk geval ook veel Hollanders tegen op vakantie.

Als ik in Byron Bay aankom, op woensdag 15 juli, ga ik meteen naar het Beach Hotel. Dit is een grote en drukke kroeg waar ze de 'State of Origin' op tv laten zien. Een zeer belangrijke rugby-wedstrijd tussen de staten New South Wales (Sydney) en Queensland (Brisbane en Cairns). Ik verbaas me over het fanatisme, ook in de kroeg, en de knokpartij op het veld. De vele reclame (na elke try) is irritant maar ben ik helaas aan gewend vanuit Canada en de States.

De ochtend hieropvolgend sta ik heel vroeg op, om 5.15 (jawel) welteverstaan, en met mijn slaperige kop loop ik 45 minuten naar de beroemde vuurtoren van Byron Bay.Het is erg stil op straat, al hoewel er meerderezielente bekennen zijn met dezelfde reden als ik. Als ik bij de vuurtoren aankom, ben ik lang niet de enige en ik merk dat iknog aan de vroege kant ben. Het is inmiddels zes uur geworden en het wordt langzaam licht. Dan breekt het moment aanwaar we allen op gewacht hebben: een schitterende (let op woordkeus) zonsopgang. Deze plek is de meest oostelijke van Australie en hier komt dus de zon als eerste op. Het is een beetje bewolkt maar we mogen zeker niet klagen. Nadat de zon is opgekomen gaat iedereen weer terug en met een mooie wandeling door een klein regenwoudga ik weer terug naar het hostel. Er zijn veel joggers en vreemde vogels in het regenwoud. Ook hier merk ik weer de sportieve aard van Australiers. Het meest fanatieke volk wat sport betreft wat ik tot nu toe gezien heb.

Nu ik mijn eerste surfles heb gehad,hoop ik met wat oefening beter te worden en dan later nog eens een les te nemen. Ik huur een wetsuit+surfboard bij het hostel en loop naar een beginnersstrand dieverder weg is dan me lief was. Waar het de dag ervoor in Coff's Harbour nog redelijk goed ging is het vandaag rampzalig. Of het aan de golven, het surfbord (deze was ouder, kleiner en van minder materiaal gemaakt) of waarschijnlijk gewoon aan mij lag, kan ik niet met zekerheid zeggen. Maar zo is er geen drol aan, want ik kom niet op het bord die steeds onder mij wegzakt. Na een tijdje geef ik het op en de rest van de dag geniet ik van de zon, het strand en een lekker ijsje. Met een boogie board probeer ik nog te bodysurfen (wat ik ook op Fiji gedaan heb) maar ook hier zitten de onvoorspelbare golven niet mee. 'S avonds drink ik wat biertjes en socialize met andere hostelgasten. Na een kijkje in Cheeky Monkeys, waar ik snel weer wegging omdat ik me hier net wat te oud voor voelde, vind ik een geschikte kroeg/disco. Hier is het vrij populair en een leuke avond/nacht volgt. Heel toevallig kom ik nog drie jongens tegenvan Fiji,maar waar ik toen niets mee gemeen had. Zo ook nu niet.

De volgende ochtend, vrijdag inmiddels, neem ik een vroege bus naar Brisbane met een reden. Onderweg komen we langs Surfers Paradise, het Salou van Australie en nog touristischer dan Byron Bay. Grote hotelgebouwen aan een enorm druk strand. Maar zelf ga ik dus naar Brisbane waar ik Tjalling een vrienduit Groningenzal ontmoeten en daarnaast hopelijk een rugbywedstrijd in een stadion kan bijwonen. Ikkom aan in een knus hostel en maak snel contact met andere gasten (veel makkelijker dan in grote hostels waar ik eerder verbleef). Ik loop watrond in Brisbane, de twee na grootste stad in Australie. Door de botanische tuin, langs de rivier en door het gezellige South Bank. Eenvan de redenen dat ik vandaag dus al in Brisbaneben,zijn de twee rugbywedstrijdendie in het stadion vlakbij het hostel gespeeld worden. Samen met een aantal hostelgenoten lopen we naar het stadionwaar het al aardig druk begint te worden. Blijkt het dus sinds de dag ervoor uitverkocht (52.000 toeschouwers) te zijn; extra vervelend omdat ikal eerder op internet had gezien dat er kaarten beschikbaar waren. Maar de hosteleigenaar had me verzekerd dat ik gewoon aan de deur kaarten kon kopen en niet hoefde te reserveren. Toen ben ik maar met de anderen biertjes gaan drinken en we hebben de wedstrijden op tv gezien, het stadiongeluid op de achtergrond. We worden nog opgeschrikt door een possum die ons in de woonkamer van het hostel gezelschap komt houden. Wat later op de avond zoek ik Tjalling op in de stad in het hostel waar hij werkt. We drinken wat en het blijkt ergtof om elkaar zo aan de andere kant van de wereld te treffen. Tjalling is ruim een jaar aan het reizen en om dit te bekostigen heeft hij werk gevonden in Brisbane. Hij kon me dus ook vertellen dat Brisbane niet de meest sprankelijkste stad in dit land is. Zaterdag is brakdag en ik doe het een beetje rustig aan. Maak plannen voor de komende dagen en loop nog wat rond in het centrum. Ik beklim de toren van het stadhuis, loop nogmaals door het park, maar eigenlijk heb ik alles al snel gezien.

Zondagochtend sta ik vroeg op voor de 5,5 uur durende busrit naar Hervey Bay. Wederom slaap ik in een erg knus en vriendelijk hostel (Friendly Hostel). Uit het grote aanbod van tours kom ik uiteindelijk uit op Fraser Experience om het Fraser Island te bezoeken. Twee dagen op het eiland wat op de werelderfgoedlijst staat. Hervey Bay zelf is niet bijzonder en er is behalve het strand en de 'Esplanade'weinig te beleven. Maandagochtend 20 juli sta ik wederom vroeg op en werd om 7 uur door de gids opgehaald bij het hostel. Nadat we ook de rest van de groep hebben opgehaald zijn we na 1,5 uur in Rainbow Beach waar we de ferry nemen. Onze groep bestaat uit drie Franse meisjes, een stille Koreaan, twee Amerikaanse dames en twee Australische dames. Onze gids heet Greg en hij bevalt goed. In tien minuten zijn we op het eiland. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld. 125 km lang en maximaal 24 km breed en overal enkel zand te bekennen. Je kan het eiland alleen met een 4wd berijden, er zijn geen verharde wegen. Hetis een groot avontuur en de jeep gaat soms behoorlijk tekeer. We lunchen in een uniek regenwoud en ik gebruik mijn sorong als picknickkleed.

We maken een wandeling door het regenwoud en krijgen uitleg over de wilde dieren (vaak dodelijke) die hier leven. Vervolgens mag ik voorin de wagen zitten zodat je nog meer het avontuur kan opsnuiven. Met de groep klikt het goed, hoewel ik met moeite kan uitleggen dat NL en Zweden twee verschillende landen zijn. Ik moet zelfs een Francaise uitleggen dat er geen ferry tussen Nederland en Zweden is, en ze wou me niet geloven toen ik zei dat ze Denemarken bedoelde. Na de lunch rijden we naar Lake McKenzie, een meer gevuld met regenwater en zonder grondwater. Dit geeft een schitterende turquoize kleur. Met de groep nemen we een duik in een rustig stuk van het meer terwijl we verderop drommen bussen zien aankomen. Ik ben blij dat ik deze tour hebben en niet eentje waar je met 52 man opgepropt in een bus zit. De gids laat ons mooie plekjes zien maar hier hebben we nu tenminste zelf ook inspraak in.

Als we bij ons verblijf aankomen, kunnen we even douchen en bijkomen voordat de barbeque klaar is. Het valt me op dat het water warm is en daarnaast word je verzocht om speciale afbreekbare shampoo te gebruiken. Na de bbq gaan we terug naar het strand waar ik de meest schitterende sterrenhemel ooit zie. Zo veel sterren en zo ontzettend helder. Ik zie vijf verschillende vallende sterren en hoop vurig dat alle vijf de wensen zullen uitkomen ook al besef ik dat dit misschien wat veel gevraagd is. Dit wasonbeschrijfelijk mooi en zal er daarom niet verder over uitwijden. In de avond doen we (drank)spelletjes met goedkope wijn. Onze gids vertelt ondertussen een aantal gedichten, die op limericks lijken. In Queensland zijn deze komische gedichten erg populair en er zijn zelfs optredens. Ik sluit vervolgens mijn ipod aan op de boxen voor een muzikale ondertoon, en we zingen met de liedjes mee. Uiteindelijk gaan we allemaal met een goed gevoel naar bed. Ik deel een hut met de stille Koreaan en kan dus goed slapen.

Tijdens de trip worden zo nu en dan subtiel gewaarschuwd voor de aanwezigheid van wilde dieren: 'if you step on a stick, and it moves, it isn't a stick'. We krijgen het holletje te zien van de Funnel-web spider, de dodelijkste spin in Australie. En als we wakker worden lopen er dingo's, wilde honden, rondom ons terrein. Tegen acht uur gaan we verder met onze tour. We rijden vandaag vooral op het strand, wat soms heel hobbelig is. We stoppen langs de attracties van het eiland: een schipwrak, de pinnacles wat bestaat uit verschillende kleuren zand, en we komen uiteindelijk uit bij Indian Head. Dat is een klif 60 meter boven zee en daarmee het hoogste punt op het eiland. Hier heb je een mooi uitzicht over het eiland en de zee en vanwaar je eenvoudig walvissen, dolfijnen, schildpadden en mantareys kan zien. We zien vooral veel walvissen omdat ze hier omkeren op weg naar hun broedplaats. Het is hier wel erg druk met touristen, dat krijg je met dit soort mooie plekjes. We lunchen bij een beekje dat regenwater naar de zee voert en hier neem ik een frisse duik. Hierna is het tijd voor de terugtocht. Terug op het vaste land nemen we afscheid van elkaar en zijn we het er allen over eens dat dit zeer geslaagd was. Hervey Bay is niet heel interessant en dus neem ik dezelfde avond nog de bus naar Rockhampton. En dat bewaar ik mooi voor de volgende keer.

Liefs vanuit Hervey Bay,

Liam