Hey everyone!
De vorige keer eindigde ik mijn verhaal in Canberra en daar zal ik deze keer beginnen. Mica die ik nog uit San Francisco ken, haalt me op van het busstation in Canberra, de hoofdstad van Australie. Mica is nog aan het werk maar dit kan ze prima combineren met mijn gezelschap. Ze werkt met verstandelijk gehandicapten en neemt hen mee dagjes uit. Samen met haar ‘klanten' Kevin en Peter gaan we bowlen. Het is erg gezellig en beide mannen genieten wat erg fijn is om te zien. Ik val erg bij hen in de smaak, zeker als ik een strike gooi. Met 35,5 km/uur whoei! Zelf ben ik veel meer onder de indruk van de mannen, bijvoorbeeld Peter die niet zonder rek rechtop kan staan en enkel zijn rechterarm kan gebruiken. Hij tolereert geen hulp en hard gooit ie niet maar het lukt hem uiteindelijk wel. Beide heren gooiden zelfs een hogere eindscore dan Mica; toegegeven Mica gebruikte geen bumpers. Hoe schrijnend is het alleen om te horen dat zij als vaste klanten soms met zo weinig respect worden behandeld. Mica weet er alles van maar is blij met mijn gezelschap.Nadat we beide mannen hebben thuisgebracht, geeft ze mij een rondleiding door de stad en drinken we wat in haar favoriete kroeg ' The front'. Ik wil haar graag bedanken voor de gastvrijheid en maak een vegetarische coucous-schotel die in de smaak valt. Samen met Isaac, de vriend van Mica, waarmee ze samenwoont, kijken we ' Avatar' een Koreaanse animatieserie die Mica in San Francisco had gekocht.
Vrijdag 3 juli. Nadat ik lekker heb uitgerust in een groot bed en na een fatsoenlijk ontbijt leen ik de fiets van Isaac en verken de stad. Ik fiets naar de top van de Black Mountain, door het univeristeitsterrein en naar de binnenstad. Ik bezoek het film en geluidsarchief waar ze de geschiedenis van de Australische TV en radio laten zien. Kennen jullie Skippy nog? Of Neighbours, Flying Doctors, Crocodile Dundee? De tijdmachine die ze hebben nagemaakt was tof. Ik ga verder naar het War Memorial en via een parkje kom ik uit bij Capitol Hill. Hier staat het Australische parlementsgebouw en ik bezoek de 1e en 2e kamer aldaar. Een basisschool krijgt een rondleiding en verbaasd hoor ik de lerares zeggen dat de Australische senaat op de Amerikaanse na de machtigste is in de wereld. Canberra is een gekke stad; vreedzaam en veel rustiger dan Sydney. Het is een kleine stad maar de straten zijn groots opgezet. Canberra is rijk nogal logisch als 1/3 van de bevolking voor de regering werkt en verzekerd is van een goed bestaan. Het is de enige grote stad in Australie dat niet aan zee ligt en is enkel gebouwd omdat Sydney en Melbourne er niet overeens konden worden wat de hoofdstad zou worden. Mica haalt me aan het eind van de dag op en maakt een heerlijke Indonesche (hier heeft ze een tijd gewoond) Sateh voor ons klaar.
Op zaterdag slapen we eerst uit na een wilde nacht stappen in Canberra. Mica maakt porridge (havermoutpap) met walnoten en honing. Het goedkope studentenvoer. Met z'n drieen gaan we op weg met de auto. Onderweg zien we een dode wombat liggen, nog voordat ik de kans krijg om een levende te spotten. We komen aan bij het Tidbinbilla reservaat, waar kangaroe's, emoes (lijkt op een struisvogel), koala's en veel wilde vogels leven. De eerste keer dat je een kangaroe en een emoe ziet is geweldig, prachtige beesten. We zien ook wallabie's, wallaroe's en zelfs een platypus (vogelbekdier) wat erg zeldzaam is. We doen een soort van safari, met de auto langzaam door het reservaat en stukjes lopen waar je niet met de auto kan komen. We zien een kangaroemoeder met een kindje in haar buidel en de vader die behoedzaam om zich (en naar ons) heen kijkt. Helaas spotten we geen koala, daarvoor was het te nat en koud. Ik heb gelukkig wel de andere beesten eerst in levende vorm gezien en niet dood op de weg. We maken grappige springfoto's met de kangaroe's en hebben hier veel lol om. Op de terugweg stoppen we nog bij een creepy space center met grote schotels die naar de ruimte wijzen. Tenslotte halen we Australische burgers (erg veel van alles op je burger) met patat en kijken nog een aflevering van ‘Avatar' en Mica laat foto's zien van Sumatra waar ze me helemaal enthousiast voor maakt. In hun tuin zie ik voor het eerst een levende possum (in NZ liggen die overal dood op de weg) die boven op de elektriciteitskabels is geklommen. Dan maken we ons op voor een optreden van George in The Front. George is een geweldige kerel die een beetje doet voorkomen als een jonge Jimi Hendrikx en toffe nummers speelt. Spontaan begint het publiek te dansen wanneer hij een erg swingend nummer ten gehore brengt. Tafels en stoelen worden abrupt opzij geschoven en iedereen danst met iedereen. Ondertussen drink ik mijn eerste Chai Latte (aanrader, kan je dat in NL krijgen, hebben we eigenlijk al een starbucks in Groningen?). Het is hier erg gezellig maar ik moet toch weg voor mijn nachtbus naar Melbourne. Ik neem afscheid van Mica en Isaac en hun vrienden en neem plaats in een warme stinkende bus die stampvol is. Ach slapen doe ik overal wel (ik heb zelfs niet gemerkt dat een man de bus wakker hield met zijn gesnurk) maar prettig is het niet.
Als ik wakker ben, zijn we inmiddels wel mooi aangekomen in Melbourne. Het is nog erg rustig op straat om zondagochtend 8 uur. Het is even zoeken naar een hostel want het kleine hostel in een buitenwijkje wat ik had uitgezocht bleek al volgeboekt...eigen schuld Liam. Eenmaal ingecheckt en opgefrist neem ik de tram (Melbourne heeft een van de grootste tramnetwerken ter wereld) naar St. Kilda. Ik lunch aan het strand en loop via een lange pier naar een boulevard waar markt gaande is. Terug via het grote Albert Park waar ook het Formule 1 circuit is. Veel auto's racen hier overheen maar ik vind het niet uitzien als een Formule 1 parcours. Mijn boodschappen doe ik bij de Aldi, de eerste die ik tegenkom tijdens mijn wereldreis. De tweede dag in Melbourne begin ik met een ritje in de toeristentram die langs alle bezienswaardigheden rijdt. Als ik uitstap loop ik binnen bij de National Victoria Gallery voor een expositie van Salvador Dali. Doordat de scholen hier deze week wintervakantie hebben is het er alleen zo druk dat ik weiger om langer dan een uur in de rij te gaan staan voor een kaartje. Ben dus doorgelopen naar het olympisch stadion en de tennisvelden van Australian Open (Rod Laver Arena). Ook is hier het Melbourne Cricket Ground (MCG) het grootste stadion van Australie die vooral gebruikt wordt voor Ozzie rules Football wedstrijden. Australian Football is een mix tussen voetbal en rugby en ze zijn er hier gek op. Via een parkje loop ik langs Captain Cook cottage, het huisje van deze ontdekkingsreiziger die destijds is overgehaald uit Engeland. ‘S avonds maak ik gebruik van een gratis entree bij de City Baths en neem een frisse duik en warm op in de sauna.
Dinsdag 7 juli haast ik me naar het Southern Cross station waar ik de trein van Melbourne naar Geelong neem. Daar pak ik de bus over de befaamde Great Ocean Road naar Apollo Bay. De Great Ocean Road is circa 250 km lang en ik doe ongeveer de helft ervan met de bus. Langs rotspartijen aan de rechterkant en de veruitgestrekte oceaan aan de linker. Mooie goudgele stranden en helderblauw water. Door de vakantie zijn er veel dagjesmensen op de weg en aan het strand. Na een prachtige rit van drie uur kom ik in het vissersdorpje aan en hoewel er best wat toeristen zijn is de stilte een genot in vergelijking met de drukke steden waar ik hiervoor was. Heerlijk! Het hostel is ook super, een klein eco-hostel (milieu-vriendelijk) met alles goed verzorgd. Ik lunch op de veranda van het hostel in een heerlijk zonnetje. Wandel vervolgens langs het strand over de Great Ocean Walk. Op het strand op een rustig plekje lees ik mijn boek.
In de schone keuken van het hostel heb ik alle ruimte en eet lekker burrito's met een toetje en koffie na, wat een luxe. Als ik een film wil gaan kijken, komen er twee Australische stelletjes met de vraag of ze wel de Tour de France mogen kijken. Niet bewust dat het er op is, stem ik natuurlijk graag daarmee in. Het is al nacht en we hebben lol tijdens de ploegentijdrit. Fietsen is totaal niet populair hier en ze weten er ook niet veel van maar vinden het wel leuk om naar te kijken. Ze hebben ook totaal geen idee van Europa. Duitsland, Belgie, Luxemburg en Nederland is allemaal hetzelfde en Montpellier ligt naast Parijs. Ik voorzie hun van kennis, zij voorzien mij van leuke anekdotes. Op woensdag huur ik een fiets en verken nog een stuk van de Great Ocean Road. Tot aan een van de zuidelijkste puntjes van Australie, door heuvelachtig gebied en vooral in het begin is er veel klimwerk. Ik rijd door bossen en langs regenwouden en kom uit bij een van de belangrijkste vuurtorens in Australie. Dat vind ik wel best en in plaats van in de lange rij te gaan staan zoek ik het stille strand op. Op de terugweg was het nog wel even een gezoek, zeker omdat je niet overal met de fiets langs mocht. Ik schrok een beetje van een aantal koeien op de weg die me wel erg aandachtig aankijken omdat ik een rode sweater droeg. Even checken of er geen stieren in de buurt zijn. Het laatste stuk was fijn, want ik had enkel nog een lange afdaling voor de boeg. Uiteindelijk heb ik zo'n 75 km gefietst en een mooie tocht gemaakt.Thuis bijkomen bij de open haard en met een filmpje op gegeten. In Apollo Bay ben ik nu wel erg afgezakt naar het zuiden, zeker omdat mijn plan was om van Sydney helemaal naar het noorden te gaan. Dus terug naar Melbourne en Sydney maar dat vertel ik de volgende keer.
Voor nu liefs vanuit Apollo Bay.