Lieve allemaal,

Inmiddels zit ik in Melbourne de een na grootste stad van Australie. Ik heb het alleen reizen 

weer opgepakt en zal de komende weken de oostkust onvelig gaan maken. Eerst zal ik vertellen 

over mijn aankomst in Australie en de tijd die ik in Sydney heb doorgebracht.

Het is donderdag 25 juni en ik sta op het vliegveld van Christchurch. Tien minuten geleden heb ik afscheid genomen van Edda en ik wacht nu tot haar vliegtuig richting Nederland langzaam opstijgt. We hebben een geweldige tijd samen gehad maar nu is dan toch de tijd aangebroken dat ik alleen verder reis. Als haar vliegtuig in de lucht en uit het zicht is, loop ik terug naar de auto en lever deze af bij het verhuurbedrijf. Tijdens onze ' vakantie' heeft de rechterkant van de auto een hek geraakt bij een zeer lastige parkeermanouvre in Dunedin. De verf is wat beschadigd, maar met de Stress-Free Insurance die ik heb afgesloten hoef ik de schade niet te betalen. Een ongelukrapport opgesteld en daarna kan ik gaan. Terug in het hostel zal ik voor het eerst in 2,5 week weer in een dorm slapen..even wennen dat er vlak naast me iemand snurkt. Op vrijdag loop ik rond in het centrum van Christchurch. Ik beklim de toren van de kathedraal maar het uitzicht valt tegen. Gelukkig krijg ik wel een chocolaatje omdat ik de 139 treden van de toren heb beklommen. Vervolgens loop ik naar een bank waar ik de parkeerboete uit Queenstown betaal. De baliemedewerkster leeft met me mee en geeft als kleine troost mij een All Blacks vlaggetje mee.

Het is vandaag ook mijn laatste dag in NZ en dat wil ik graag goed afsluiten. In Roturora had ik al gehoord van een Maori cultural experience en die kon je ook hier doen. Het blijkt een open-lucht voorstelling te zijn waarbij een waargebeurd verhaal wordt nagespeeld. Het verhaal gaat over de Maori's, de oorspronkelijke bewoners, in de 19e eeuw de tijd dat de Engelsen Nieuw Zeeland voor zich opeisten. Het verhaal volgend loop je mee in een compleet nagebouwd dorp. De verhalenvertelster is tevens de gids en leidt ons door het eenvoudige Maori dorp, een veldslag en een Engels kolonisten stadje compleet met kerk, school, winkels en een pub. Er zijn zo'n 40 acteurs die overal om ons heen (terwijl wij verder lopen) verschijnen en hun rol spelen. Heel geloofwaardig komt het over, zeker ook de tram die ons een stukje vervoerd. De centrale vraag in het verhaal is wie het recht heeft op het land en als kijker krijg je zo een eendruk hoe die verdeling vroeger er aan toe ging. Leuk weetje: de Maori's tattoueren hun gezicht (mannen en vrouwen) en de mate waarin zij beschilderd zijn geeft hun rangorde aan. Na de ruim anderhalfuur durende voorstelling stond er een heerlijk buffet voor ons klaar. Vooral de seafood stoofpot was super, maar ook de kruidencake met warme custard ging er op het eind goed in. Aan het eind van de avond geeft een Deens stel me een lift terug naar het hostel.

Op zaterdagmiddag ging ik dan ook weg uit het schitterende Nieuw Zeeland. In 3,5 uur vlieg ik naar Sydney. Hier word ik onaangenaam verrast door een speurhond die mijn broodje ham in mijn broodbak (ja, die heb ik mee ja en is heel handig gebleken voor opslaan van eten) rook. De douanevrouw gooit daaropvolgend al mijn eten in de volle broodbak weg. Ik wist ook wel dat je geen vlees mee mocht nemen, maar dit is wel heel radicaal. Had mijn broodje creamcheese liever ter plekke opgegeten, maar een discussie was niet mogelijk. Hierna haal ik geld op en neem de trein naar Sydney Central Station. Ik ben nog nooit zo snel in het centrum aangekomen als hier, binnen 15 minuten was ik er al. Ingecheckt in een megagroot hostel middenin het centrum met alles erop en eraan behalve gezelligheid. Daarna loop ik wat rond in de stad, doe boodschapen en eet mijn risotto. Als afsluiter kijk ik een filmpje in de cinema van het hostel. Ik heb nog de NZ tijd in mijn hoofd dus het voelt alsof het twee uur later is.

De volgende dag loop ik vooral rond in de grote stad. Sydney is erg groot met 4,5 miljoen inwoners en dat heb ik sinds Los Angeles niet meer gezien. Toch is Sydney veel vriendelijker en schoner dan LA. Het is winter maar het weer is aangenaam met zo'n 20 graden en een dag vol zon. De opera en de harbour bridge zijn niet te missen en vormen een mooi plaatje. Hier ontmoet ik Alex een franse vriendin van me die ik uit Berlijn kende. Zij laat me een stuk van de stad zien; ze werkt hier nu een half jaar en is dus redelijk bekend met de stad. We lopen over het drukke Circular Quay en door de levendige Rocks. Over de harbour bridge heen en weer terug naar de botanische tuin. Hier vinden we veel aparte vogels en prachtige witte papegaaien die de hele wereld bij elkaar krijsen. Het meest opmerkelijke vind ik de vele vleermuizen die hier (overdag!) in de bomen hangen... wat een mooie beesten. Vervolgens lopen we door naar de Australische versie van Hyde park, hier schijnen veel possums rond te scharrelen en ik wil nu eindelijk wel eens een levende zien, helaas geen geluk. Toen begon vanuit het niets een enorme stortbui en Alex en ik zoeken snel een cafetje op in Darling Harbour. Erg leuk dat ze zo overal verspreid in Sydney gezellige plekjes hebben om wat te drinken.

Op maandag begin ik aan een stadswandeling op de grote campus van de universiteit. Via een grote vismarkt loop ik door het knusse buurtje Glebe in de richting van Darling Harbour. Hier is veel te zien, waaronder een replica van de ' Endeavour' het schip van Captain Cook. Het is prachtig weer dus ik ga lekker in het park een boek lezen. Op de terugweg loop ik door een drukke straat waar een mensenmassa aan het wachten is voor, wat later bleek, de komst van Bruno. Het nieuwe alterego van Sacha Baron Cohen, die hier is om zijn aankomende film te promoten. Veel politie en veel heisa volgt, maar ik had honger dus ging snel eten klaarmaken. Na het eten ga ik nog lekker even in de sauna en het zwembad op het dak van het hostel met uitzicht over de stad. Op dinsdag neem ik de bus naar Coogee Beach. Op een half uur van het centurm liggen de vele stranden waar Sydney bekend om is. Een ' coastal walk' brengt me naar het grote en populaire Bondi beach. Vele surfers zoeken hier de golven op. Langs de rijke huizen lopen veel andere mensen deze tocht en het is ook een populaire route voor joggers. Vanuit Bondi neem ik de trein naar de andere kant van de stad naar het olympische park. Hier werden 9 jaar geleden de Spelen gehouden. De meeste ' venues' zijn allemaal in dit park zoals het zwembad waar Inge de Bruijn en Pieter VdH succesvol waren, het hockeyveld waar de mannen goud haalden, maar ook het indrukwekkende olympische stadion. Het grote park ligt er wel wat verlaten bij, enkele touristen, enkele sporters die gebruik maken van de faciliteitien maar het is bijna zielig. Misschien dat de oranje dames over twee weken hier wat leven in de brouwerij kunnen brengen als ze hier om de Champions Trophy (Hockey) spelen. Ik vind het lastig om me hier goed te orienteren en dat heb ik niet snel. Er is een uitgezette wandeling langs alle stadions maar ik wijk hier onbewust steeds vanaf.

De woensdag loop ik langs de Aboriginals die op hun Dongaridoo heel aparte en zeker wel toffe muziek maken. Vervolgens koop ik een simkaart zodat ik in Australie makkelijker te bereiken ben. Omdat ik geen bewijs heb dat ik aan het Abel Tasmanplein woon is het niet mogelijk om bij de Vodafone dealer een simkaart te kopen. Even verderop kan dit wel bij de supermarkt (na opgave van het adres van het hostel) en ik krijg hier nog korting ook op dezelfde Vodafone kaart. Dan belt Alex me op om samen naar het strand te gaan, opnieuw naar Bondi. Het was mooier weer dan de dag ervoor en ik neem een duik in de koude zee. We blijven op het strand tot de zon ondergaat en daarna drink ik de lekkerste chocolademelk die ik ooit geproefd heb. Spaanse dark chocolate, extra dik, van de chocolaterie aan de boulevard van Bondi. Terug in de stad doen we een Schooner in de ' Three Wise Monkeys', een favoriet van Alex maar ook van Janneke: supermooi! Na twee biertjes kijken we nog een film en zijn we beiden moe en nemen afscheid.

Donderdag 2 juli. Om 9 uur neem ik de Greyhound bus naar Canberra, de hoofdstad van Australie. Na vier uur kom ik hier aan, waar Mica me van de bushalte ophaalt. Ik ken haar nog uit San Francisco waar ze mijn roommate was. De tijd hier in Canberra en later in Melbourne laat ik voor een volgend verhaal.

Liefs uit Sydney,

Liam