'Round the world in 150 days

Seattle, Washington: drinken onder 21, oude playboys en Air Force One

Hoi allemaal!

het is even geleden maar het is weer tijd voor een berichtje. Ik merk dat ik nogal achterloop met mijn weblog, maar het is lastig om tijd te vinden om het internet op te gaan. De meeste reizigers hebben hun laptop mee, maar ik niet. Een echte update is dat ik inmidels helemaal in het zuiden van de USA ben in San Diego, bijna bij de Mexicaanse grens. Vanavond (in NL vrijdagochtend) vlieg ik naar Fiji! Maar eerst zal ik vertellen over mijn tijd in Seattle.

Ik ben aangekomen in Port Angeles, Washington. Eerst maar eens wat dollars ophalen. In Amerika moet je betalen voor elke transactie behalve bij je eigen bank, wat is dat toch een luxe in Nederland, gratis pinnen. Dan deel twee van de reis naar Seattle. Er zijn twee opties, een snelle en gemakkelijke route die behoorlijk wat geld kost en de moeilijke manier. Driemaal raden welke optie ik gekozen heb. Met een aantal lokale bussen (die dus overal stoppen) via kleine dorpjes kom ik bij een tweede ferry uit die uiteindelijk naar Seattle gaat. Het valt me meteen op dat er behoorlijk wat mensen de bus nemen die diplomatisch gezegd 'niet helemaal lekker zijn'. Een tweede ding die me opvalt: auto's heel veel en heel groot. Natuurlijk enkel een bestuurder erin, waarom zou je carpoolen, iedereen heeft toch een eigen auto!

In Seattle aangekomen regende het werkelijk pijpestelen. Dit was de eerste keer echte regen tijdens mijn trip. Toen bleek ook dat mijn hostel ver weg uit het centrum lag. Dus doorweekt en na lang gezoek kwam ik bij het hostel aan. En gelukkig was er nog net plaats (ik doe niet aan reserveren). Het hostel was echt helemaal top, de eigenaar Lee was tof en gaf me meteen een mok thee. Ik mocht bij de open haard even bijkomen terwijl hij me incheckte. In de kelder hadden ze een bioscoopzaaltje gemaakt en ze hadden een ruim assortiment aan dvd's.

De volgende dag Seattle verkend. Het is een grote Amerikaanse stad waar namen als Boeing en
Microsoft groot zijn geworden. Ook is de allereerste Starbucks in Seattle gevestigd, ben er nog binnen geweest. Het spectaculairste vond ik een grote overdekte markt. Vol leuke winkeltjes en specialiteiten die je even kan proberen. Zo was er een winkeltje met hele oude filmposters en oude tijdschriften zoals playboys uit de jaren ‘ 50 (was dat het enige wat men te zien kreeg in die jaren?) Seattle is ook de stad van Nirvana, Pearl Jam en natuurlijk Jimi Hendrix die hier vandaan komt. De stadions (honkbal en American football) waren indrukwekkend groot.

Tussen de middag ging ik boodschappen doen zodat ik die avond uitgebreid voor mezelf kon koken. Biertje d'rbij filmpje kijken, dikke prima. Bij het afrekenen vraagt de cassiere om mijn ID; dacht eerst dat ze een grapje maakte. Maar nee, ze wil echt mijn ID zien, voor het blikje bier wat ik wilde kopen. Grmmbll. Iedereen onder de 35 mag om identificatie gevraagd worden. Toen ik zei dat in Nederland de minimumgrens bij 16 ligt ipv 21 geloofde ze me niet.

Na een heerlijke maaltijd heb ik de film ‘ Into the wild' gezien. Superfilm. Delen van de film spleen zich af in gebieden waar ik ook nog heen wil en het verhaal is erg aangrijpend. De film gaat over een jongen die zonder geld door Amerika gaat trekken en in Alaska uitkomt. De beelden zijn schitterend, een aanrader.

De next day heb ik het ‘Museum of Flight' bezocht (waar de foto bij het vliegtuig gemaakt is). Deze is gelegen naast de grootste productielocaties van Boeing, even buiten Seattle. Ik heb gelezen dat het fabrieksgebouw qua oppervlak de grootste ter wereld is. En in Berlijn had ik al vliegveld Tempelhof, langste gebouw ter wereld bezocht. Ik heb natuurlijk veel vliegtuigen gezien (ook van binnen), waaronder een oude Air Force One (vliegtuig van de president), waar President Kennedy nog in heeft gevlogen. Daarnaast hadden zee en productielocatie van Boeing uit de jaren twintig nagebootst.

Ik heb een trein geboekt van Seattle naar Portland. Neem afscheid van Lee, de vriendelijke eigenaar, die me nog op weghelpt naar het station met zijn supergrote stationwagon.

Goed, tot zover Seattle. Mijn volgende bestemming is Portland, maar daar volgende keer meer over.

Liefs, uit Seattle

Liam

Reacties

Reacties

Marijke

Als je dit leest ben je de tijdgrens al gepasseerd en weer veel ervaringen rijker. Over die playboys moeten we t nog maar es hebben. Denk je dat we niet meer tijdschriften hadden? Of was iedereen in de playboy van toen volledig aangekleed? Of heb je t vermoeden dat iedereen toen volledig blind was? Enfin, interessant gespreksonderwerp. Geniet maar lekker verder!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!