Hoi allemaal,

hierweer een nieuw berichtje vanuit het verre westen. Ik hoor niet zulke leuke berichten uit Nederland. Jammer dat Koninginnedag zo werd verknald. Inmiddels ben ik al in de USA en hier staan de kranten vol met berichten over de 'swine flew'. Ik ben voorzichtig (zoals jullie weten), maar ben nog steeds van plan om richting Los Angeles te gaan en me niet te veel te laten leiden hierdoor. Maar eerst wil ik over mijn avonturen op Vancouver Island, in Canada, vertellen.

Vanuit Horseshoe Bay nam ik een ferry naar Nanaimo. Ik had express een late ferry uitgekozen zodat ik de zonsondergang kon zien op de boot en die was geweldig mooi. Met uitzicht op bergen en de prachtige natuur van Britisch Columbia. Onderweg zag ik nog een walvis.

Het hostel (painted turtle, thanks Niels) was erg goed, schoon en niet duur. Ook leuke mensen ontmoet. Tijdens deze ontmoeting in de huiskamer werd ik gefeliciteerd met ' happy 4-20'... ikke niet begrijpe! Wat blijkt 4-20 is de politiecode voor een drugsdelict. Sindsdien roken veel scholieren een jointje (illegaal natuurlijk) op 20 april. De die-hard kan natuurlijk elke dag om 4.20 uur een joint roken! Maar goed, als anwoord lachte ik en zei: 'Thanks but no thanks guys. I'm fromHolland, so we don't need4-20ies'.

De volgende dag werd ik door twee duitse meisjesen een fransoos uitgenodigd voor een hike bij een meer vlakbij. We wilden ook een berg op klimmen maar halverwege (na twee uur lopen) moesten we helaas weer terug. Het weer is tot nu toe elke dag prachtig geweest (net als in NL zoals ik heb gehoord) en kan zo lekker bruin worden. Later in de middag ging ik met een van de meisjes naar Newcastle Island, een onbewoond eiland geheel bestaand uit een natuurpark. We zagen hier herten, Canadeze ganzen, een witte adelaar en zeehondjes. Er zouden ook veel wasberen moeten zijn op dit eiland maar die kwamen we niet tegen.

Inmiddels is het woensdag 22 april in mijn dagboek en ik ben precies een week onderweg. Mijn volgende bestemming is Tofino, een bekend surfersoord. De bus er naar toe is nogal duur dus het leek me een goed idee om er naar toe te gaan liften (Tofino is 3,5 uur van Nanaimo waar ik zat). Een geschikte liftplek vinden is even lastig, want ik stond eerst op een plek waar ik blijkbaar niet mocht liften (te dicht bij de stad). Dus op naar een plek buiten de stad wat nog een paar km lopen was. Na een kwartier langs de grote wegte hebbengestaan stopte een man die me wel wilde helpen maar ik moest snel instappen. Dus mijn backpack achterin de auto gedaan en weg gingie. Hij zei dat liften hier verboden was (later bleek dat het wel mocht) en niemand van plan was om mij te helpen. Hij ging niet die kant op maar in plaats daarvan gaf hij me 50 dollar (ruim 30 euro) in de hand waarmee ik mijn busticket kon betalen.Ik stond natuurlijk helemaal perplex, want wat doe je op zo'n moment. Nou ja, hij wou er een ding voor terug en wel dat de volgende keer dat ik een Jehova's getuige tegenkom ik naar diegene zou luisteren en open zou staan voor zijn ideeen. Hij was zelfgroot aanhanger van het Jehova geloof en wehadden een interessante discussie..ehm ik bedoel eigenlijk dat hij vooral aan het woord was en ik ahum en yes, okay antwoorde. Hij was vriendelijk maar ook welopdringerig. Ik bleef wel luisteren en glimlachen wantja krijg niet elke dag zomaar 50 dollar in mijn handen gedrukt. Ik bedankte hem en hij ging weg voordat ik de bus instapte. Hij was er zeker van dat we elkaar weer tegen zouden komen. De ritnaar Tofinoging door totaal verlaten gebieden en was erg mooi.

Tofino is een klein dorpje enkel bestaand uit de toeristenindustrie: surfers, vissers, mooie stranden en walvissen bekijken dat is wat ze daar hebben. Het was nog net geen hoogseizoen, want dan zou het veel drukker (en duurder) zijn. In het hostel kwam ik Toni, het duitse meisje die ik in Nanaimo heb leren kennen weer tegen. We volgen beide voor een deel dezelfde route en aangezien zij ook alleen is, is het makkelijk contact zoeken. Toen ik een biertje wilde halen, moest ik daarvoor speciaal naar een drankwinkel, ze verkopen geen alcohol insupermarkten in Canada. Ze hadden hier oa Grolsch en Heineken en van alle merken was Grolschhet goedkoopste, makkelijke keuze dus. Maar ikkon de fles niet vinden, dus ik vragen aan de verkoper, die me niet begrijpend aankijkt. Na nog een keer vragen, zegt ie 'I'm sorrybro, I only have Krols, if that is what you need'.Die heb ikdus maar genomen en het kwam gewoon uit Tukkerland. Ter afsluiting van de dag heb ik met een paar canadezen frustration gespeeld, bij ons bekend als mens-erger-je-niet, wat heb ik dat lang niet gedaan. Eigenlijk een heel suf spel!

Aangezien je allerlei tripjes kan boeken in Tofino besloten Toni en ik om de Hot Springs te bezoeken. Met een boot vaarden we ruim anderhalf uur lang langs walvissen, adelaars, zeehonden, en we zagen ook veel soorten vogels en een wolf. Jammer genoeg kwamen we geen beer tegen, die op het strand voedsel verzamelen. De tocht over de stille oceaan was dus supermooi, maar de wandeltocht van dik een half uurdoor een tropisch woud was nog veel mooier. Alsof je ineen Lord of the Rings scene liep, lopend op houten steigers en helemaal alleen in de natuur. De Hot Springs ontstaan door een verschuiving van de aardkost waar veel warmte bij vrijkomt. Het water wat van de berg daar afkomt wordt zo tot 150 graden Celsius opgewarmd en beneden is het water afgekoeld tot een temperatuur van 40 graden. De stroom eindigt in een kleine waterval waar je onder kan staan waarbij het net is of je een hete douche neemt. Het verschil is dat dit puur natuur is die op je schouders klettert. Vervolgens zijn er wat plateaus waar je op kan liggen in het warme water, tussen de rotsen en met uitzicht op de oceaan en wat verlaten eilanden. Ik moet zeggen dat gevoel is niet verkeerd en maakt me al helemaal enthousiast voor mijn Fiji trip. Alleen de cocktails misten..

Ow die avond ging ik nog voor een ommetje langseen van de prachtige stranden in Tofino en ik werd gewaarschuwd voorloslopende poema's, maar die kwam ik niet tegen.

In alle vroegtekon ik de volgende ochtend met drie canadeze meisjes mee terug rijden naar Nanaimo. Zij warengeboren opVancouver eiland (even off the record, Vancouver Island is niet een eiland zoals Ameland ofzo, het is veel groter, bijna even groot als Nederland) en konde me veel vertellen over het eiland. In de auto luisterden we naar Xavier Rudd, een canadeze one-man band, erg de moeite waard. Lijkt wat op Damien Rice maar is opgewekter en met meer tempo. Dus weer terug voor een korte stop in Nanaimo. Ik kon hier beetje uitrusten voordat ik door zou gaan naar Victoria, de hoofdstad vanBritisch Columbia en ook op het eiland.Ik ging die dag nog naar een park waar ze op hoog niveau aan het beachen waren en toen had ik wel even zin om een potje te spelen in NL. Goed,het verhaal van Victoria vertel ik de volgende keer. Misschien weet iemand al waar ik geweest ben in Victoria zoals op de foto tezien.

Liefsuit Nanaimo en Tofino,

Liam