Hoi allen,

Het goede antwoord waar ik naar toe ging na Vancouver moest natuurlijk Whistler zijn. De betreffende foto is nu wel online (zie foto's Vancouver). Whistler, daar worden de ski- en snowboard wedstrijden tijdens de Olympische spelen gehouden. Een duur resort, hoog in de bergen op twee uur rijden van Vancouver. Ik had geen ski-gear mee, ben er op de bonnefooi heen gegaan. De route er naar toe was werkelijk schitterend, rijdend op een klif aan de rechterkant de bergen en de linkerkant de zee en kleine eilandjes. De bergen waren verhuld in een mistlaag: fantastisch. De weg er naar toe was wel erg slecht, die waren ze dan nog volop aan het repareren voor volgend jaar.
Het regende toen ik aankwam en beneden lag weinig sneeuw. Er was die week wel een groot snowboard festival, dus er was wel veel gaande. Ik ging op zoek naar mijn hostel die wat verder uit het dorp lag. Toen ik om een plattegrond vroeg, verklaarde de man mij voor gek dat ik dat stuk wilde lopen. Te ver weg, maar de bus ging pas drie uur later, dus ging toch lopen. Eigenwijs op pad met backpack en al. De route was met een grote omweg over een hiking-trail en was erg mooi. Op een gegeven moment stond ik helemaal alleen tussen niets dan bergen en bomen, bij een rivier vol in de mist en rondom enkel dan sneeuw. Aangekomen bij het hostel bleek dat de route nog niet open voor het seizoen was.. Het hostel zelf lag aan een meer en had uitzicht op het dorp en de bergen. Ik had graag over het bevroren meer naar het dorp willen lopen, maar het ijs was niet dik genoeg. Snel wat gegeten op het terras voordat het donker werd. Ook hier had ik snel aanspraak, een duitse vrouw die jarenlang als tourgids in de VS had gewerkt en mij van veel nuttige tips voor mijn reis kon voorzien. Ze kon ontzettend boeiend vertellen en kreeg door haar verhalen al helemaal zin in San Francisco.

Ook was er een groep Amerikanen en zij zorgden ervoor dat ik voor het eerst in mijn leven Smores (marshmellows en chocola gesmolten op een koekje) en Mac&Cheese (macaroni met heel veel kaas, erg ongezond maar wel lekker) at, echte amerikaanse dikmakertjes. Zij boden mij vervolgens aan voor een lift naar de haven vanwaar ik de boot naar Vancouver Island zou nemen. Een mooi aanbod natuurlijk en ik ging met ze mee. Eerst zouden we nog het dorp bezoeken en vervolgens bij een paar watervallen stoppen. In het dorp wilden de Amerikaanen zo veel mogelijk gratis goodies scoren door bij standjes van het festival langs te gaan. Ze namen asociaal veel mee, maar het was wel fun. Zelf wilde ik graag een lift omhoog de berg op. De sneeuw was slecht dus ik vond het te duur om een skipas te kopen. Toen werd ik uitgedaagd om langs de controle te sneaken en de gloednieuwe gondellift te nemen. Flashback: euro-weddenschappen met JP en Aad.

De man voor mij in de rij had geen kaartje en werd daarop uitgebreid geinspecteerd. Niemand lette op mij en ik dook snel een lift in, helemaal omhoog. Het zicht was echter slecht. Ik had geen ski's en geen zin om terug te lopen, dus heb mooi een rondje met de lift gedaan. Ik was natuurlijk nu de stoere jongen en dit was het begin van een avontuurlijke dag. Zij (twee meiden en een jongen) kwamen uit Portland (waar ik nog heenga) en leerden mij enige slang. Zoals 'skunked' (zoals iets als in de rug gestoken worden), nou ja toen was het heel grappig.

We hadden een auto dus alle tijd om onderweg te stopen. Zo zagen we enkele enorme watervallen en hadden schitterende point-of-views. Zij waren, net als ik, behoorlijk gek in de bol en dus gingen we al springend, op de spoorrails, of hangend over een stromende rivier, op de foto. We klommen omhoog de voet van de waterval op, maar het was glad dus ik gleed weg in het water. Aangekomen bij de Ferry bleven we kletsen tot mijn boot kwam. We spraken af dat we elkaar in Portland weer zouden ontmoeten.

Liefs uit Whistler.

Liam