Goed, waar was ik. Het is lastig om mijn blog up-to-date te houden aangezien ik veel onderweg ben en geen eigen laptop mee. Ik houd mijn dagboek bij, dus zo nu en dan vind ik tijd om over mijn avonturen te vertellen. Na een nachtje Londen ging ik op weg naar mijn eerste echt stop in Vancouver, British Columbia in Canada.

In Londen Heatrow zonder problemen door de douane gekomen, mijn schoenen kwamen hier wel door de keuring. Heathrow is echt een gigantisch groot vliegveld met maar liefst vijf terminals en zelfs als je op een terminal bent heb je nog een shuttle-trein nodig om je naar de goede gate te brengen. Het is een geweldig schoon, mooi en overzichtelijk vliegveld, veel beter dan Schiphol vind ik.
Ook hier had mijn vliegtuig, een grote Boeing, enige vertraging. De zitplaatsen waren niet ruim en zoals wel vaker kon ik mijn benen in een knoop leggen. Zat ik ook nog eens in het midden tussen twee dames. De rest van de tien uur durende vlucht was werkelijk perfect. Ik heb drie films gezien (on demand): Curious Case of Benjamin Button (echt een aanrader), Madagascar 2 voor de ontspanning tussendoor en ik heb Quatum of Solace voor de tweede keer gezien. Je kan de nieuwste films en cd's uitkiezen en helemaal op je eigen moment. Het mooiste van de vlucht was nog dat er een compleet verzorgde maaltijd met chocoladetaart na, en koffie en Heineken toe bij inbegrepen was. Och en vlak voordat we landen kregen we nog een lunch (rare volgorde). Beetje jammer dat ik vooraf een lasagne maal op had, maar ach..wat de boer lust, dat eet ie wel op. Tja ik heb in mijn ticket meerdere vluchten dus ik wist niet welke service inbegrepen was. En dit is mijn eerste reis buiten Europa, dus zoveel vliegervaring heb ik niet. Ow en nog een tip: earplanes werken goed bij stijgen en landen (ik krijg snel last van mijn oren in een vliegtuig) en je kan er zelfs films mee kijken met de koptelefoon op.

Bij aankomst in Vancouver werd de douane even lastig..je werd onderworpen aan een Gestapo-verhoor en mij werd wel drie keer gevraagd wat ik hier eigenlijk wel niet kwam doen. Je moest een formulier invullen om toegang tot Canada te krijgen en daarin had ik heel eerlijk gezegd dat ik een klein zakmes mee heb. Dat had ik beter niet kunnen doen, want vervolgens vroeg die man welke 'other weapons' ik wel niet mee had. En een mooie glimlach helpt op zo'n moment niet. In vergelijking met anderen viel alles nog mee en mijn tas werd verder met rust gelaten. Je zou trouwens niet zeggen dat de Spelen volgend jaar in Vancouver worden gehouden: op het vliegveld is weinig informatie, geen overzicht en slechte ov-verbinding. Het is wel mooi ingericht, maar ik ben benieuwd hoe ze die stroom toeristen in 2010 aankunnen. Ik kwam een aardige jongen (Benjamin) uit Wenen tegen en samen gingen we op zoek naar een hostel. Canadezen willen je graag helpen maar ze konden ons niet vertellen hoe we bij het hostel moesten komen. Thuis had ik al het een en ander opgezocht en uiteindelijk kwamen we er wel uit. Het hostel was heel groot, druk en duur, maar na een lange vlucht (en het gekke tijdverschil) sliep ik als een roos.
De volgende dag heerlijk ontbeten en gedoucht. Goed, nu is mijn reis echt begonnen, waar begin ik?
Eerst maar eens de stad verkennen met Benjamin en een gestresste Mexicaan Alvaro. Het uitzicht is magnifiek met de wolkenkrabbers, zee en de besneeuwde bergen in een oogopslag. Het olympisch stadion viel me erg tegen, lelijk vies gebouw. Alles in de stad wordt natuurlijk nog verbouwd.
Chinatown en Downtown waren meer de moeite waard. Hier had je een klok die op stoom werkt (zie foto) en om het uur stoom blaast. Eigenlijk werkt het ding gewoon op elektriciteit maar het is grappig om te zien.
De avond zijn we met z'n drieen de pub ingegaan want de Vancouver Canucks moesten spelen, icehockey dus. Retepopulair in heel Canada, het merendeel van de mensen liep de hele dag in blauwe shirts en hadden vlaggen van de Canucks op hun auto. En iedereen geniet mee ook al is het slechts een kwartfinale van de Western Conference van de Stanley Cup (dus nog niet eens de belangrijkste wedstrijd). Echt om de vijf minuten (dus ook tijdens de wedstrijd) is er een commercial break, enorm irritant is dat. We keken de wedstrijd in een Irish Pub maar dat zou je niet zeggen. De serveersters waren allen getooid in een strak topje en minirokje en waren duidelijk niet alleen geselecteerd omdat ze snel bestellingen opnemen. Daarnaast was in de pauze live-muziek en de eigenaar van de tent riep per microfoon kortingacties om. Vancouver won de wedstrijd maar wij waren al eerder naar huis, moe van de lange dag.
De volgende dag besloot ik naar een ander hostel te gaan, die goedkoper en kleiner was. Vervolgens met een aantal man naar het Stanley Park gegaan, voor mij het mooiste stukje Vancouver. Een groot park met prachtig uitzicht (zie foto's) op de zee, de bergen en de Vancouver skyline. En ze hadden Totempalen van 15-20 meter hoog. ‘s avonds (zaterdag) hebben we het uitgaansleven verkend. Er zijn veel dure clubs met bouncers, dresscode en lange wachtrijen. Hier tussendoor paraderen zwervers en junks waardoor de sfeer grimmig op mij overkomt. Ik vind dat er veel daklozen en junks in Vancouver zijn en ik heb begrepen dat ze deze kwijt willen voor volgend jaar. Dus geven ze hun een one-way ticket naar Vancouver Island.
De kroeg waar wij wat dronken had wel 8 tv-schermen aanstaan, waarbij de helft sport op had en de andere helft een porno-film??
Vancouver valt me een klein tikkeltje tegen. De stad is heel groot (ruim een miljoen inwoners) maar alleen downtown is interessant en dat heb je in een dag wel gezien. Er heerste dus een aparte sfeer en ik heb veel mensen ontmoet die tevergeefs op zoek zijn naar werk. Het tweede hostel was weliswaar veel goedkoper, maar bleek ook vies en vol met depressieve mensen te zijn. Beetje creepy place, maar ik bleef er maar een nacht. Ik had al een kaartje naar mijn volgende stop. Benieuwd waar dit is? Misschien dat de foto genoeg zegt! Moet je wel even googlen bij welke stad het park is waar ik sta te springen.. Aangezien Jouke de eerste ronde goed had, is hij in de race voor de magnetron die nog bij mij thuis staat.

Liefs uit Vancouver,
Liam

edit: de foto laat door technische problemen nog even op zich wachten