Bula iedereen!!

Het duurt even maar hier komt dan het derde en laatste deel van mijn tijd in Fiji. Je zal wel denken, zit ie daar nog steeds. Nee ik ben al een tijdje in Nieuw Zeeland en mijn lieve vriendinnetje Edda is mij hier al aan het opzoeken. Omdat ik een beetje achterloop moest ik nu toch echt vaart maken met mijn Fiji verhaal.

Het vorige verhaal eindigde in het paradijselijke Mango Bay Resort. Hier waren we een aantal dagen tot rust gekomen. Nu was het dan toch tijd om wat actiever te worden. Er stond een trek door het regenwoud op het programma. De hike ging eerst over bergachtig gebied en was veel pittiger dan ik had verwacht aan de hand van de beschrijving in het boekje. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar...het had hier een nacht flink geregend op Fiji...dus de grond was erg drassig. De klei was oranjerood, heel anders dan in NL. Het was deze dag warm en klam en door het natte gebied lastig vooruitkomen. Vervolgens kwamen we in het echte regenwoud aan. Hier moesten we een lang stuk door de rivier lopen, tot boven mijn enkels, een ander pad was er niet. Een aal in het water en spinnenwebben continu voor ons maakte het dat je goed moest opletten. Mijn schoenen waren natuurlijk doorweekt dus die konden een paar dagen drogen. De trip eindigde met een lange klim en een afdaling waar we moesten oppassen voor wilde zwijnen. Na een lunch zouden we terug gaan over een brede rivier in grote zwembanden. Ik zat liever op Donnyde Badeend, maar dit was ook prima. Deze tocht was verder niet heelheftig maar het springen van de watervallenwel. Onze lokale gids klom blootsvoets de rotsen op en sprong van een hoogte van zeker 20 meter van de waterval in het water.

Het volgende wat ik ga vertellen mogen jullie even overslaan. Het begon namelijk ineens heel hard te regenen. In een klein bootje werden we terug gebracht en bij aankomst waren we ondankseen groot dekzeil doorweekt van onder tot boven. In het hostel moesten we met z'n allen in een grote dorm. Galant als ik ben liet ik alle dames voor (de groep bestond vooral uit meiden) en was daardoor een van de laatsten die incheckte. Toen was de dorm vol en moesten ze mij een bure aanbieden. Een luxe bungalow voor de gelijke prijs...dikke prima! Een dik matras van 25 cm, privacy, zelfs een koelkast en gratis thee en koffie in het huisje. Die luxe was ik niet gewend van de andere hostels. De douche was open dak en ik stond dus lekker in de buitenlucht te douchen, het kan allemaal op Fiji. Heerlijk geslapen en klaar voor een nieuwe dag Feejee Experience. We kregen een rondleiding in Suva, de hoofdstad van Fiji. Helaas kregen we geen tijd om hier rond te lopen, enkel een foto maken van de wacht bij het regeringsgebouw. Dat is het grote nadeel van zo'n georganiseerde reis, je hebt geen vrijheid om je eigen ding te doen. Een van de hoogtepunten in Suva is trouwens een museum waar de hand van de enige opgegeten blanke man is te bezichtigen!! Ook is Suva de enige plek op Fiji met stoplichten. De geasfalteerde weg van Nadi naar Suva (Queens road) stopt hier. Queen Elisabeth bezocht een aantal jaar geleden Fiji en dat was de reden dat ze die weg aanlegden. De rest van het eiland heeft geen verharde wegen.

De volgende bestemming was een Fijaanse middelbare school. De jongelui waren tussen de 14 en 19 jaar oud en leefden ook op school omdat ze overal uit het land vandaan kwamen. Er gelden erg strenge regels en de jongens en meisjes mogen dan ook absoluut niet bij elkaar op de kamer komen. Elke dag staan ze om 5 uur op om te bidden en vervolgens te werken op de boerderij. Hierna gaan ze naar school. De school krijgt geen geld van de regering en is voor de kinderen gratis dus de school moet zelfverzorgend zijn. Iedereen van onze groep werd gekoppeld aan een leerling en mijn gids (Mianolo of zoiets) was een meisje van 15. Blijkbaar was ze erg populair want een aantal lokale jongens zeiden dat ik het goed voor mekaar had en ze moest steeds lachen in aanwezigheid van andere jongens. We zagen hun dorms, Rafael Nadal boven het bed, en de meisjes dorm was veel schoner dan die van de jongens. Of course. Er was in de bus net een tof liedje op de radio geweest dus die had ik nog in mijn hoofd. Onbewust bewoog ik blijkbaar nog steeds mee op het ritme en dat zagen de Fijiaanse meisjes en daar moesten ze om giechelen. We zagen toen waar ze les hadden en hoe, in mijn ogen nog erg ouderwets. Op het laatst werden we bedankt en ook voor de spulletjes die we voor ze hadden gekocht (ik had penselen voor ze gekocht). Hun lerares wilde toen nog als laatste weten hoeveel van onze groep getrouwd zijn: 1 van de 25. Dus 'de rest is single'. Nee, er waren een aantal van ons met een relatie, maar nee dat telt niet. Wij moesten maar snel op zoek gaan naar een partner en trouwen. Dit was natuurlijk een glad ijs discussie en we gingen hier maar niet op in. Onze gids bood later haar excuses aan voor deze vraag en zei dat niet iedereen in Fiji er zo over dacht. De lerares begreep duidelijk het cultuurverschil niet. We maakten foto's en ik bedankte Maniolo en wenste haar dat ze later rechten kon studeren wat ze graag wou.

Hierna bezochten we het dorpje waar de school toe behoorde. We werden ontvangen door de chief, een zeer belangrijk man die de baas is over het district en 7 dorpen. Hij kon alleen zeer slecht Engels, de officiele taal op Fiji. Wij moesten ons ook aan de traditionele regels houden en natuurlijk in onze sulu's en op blote voeten naar binnen. Het huis lag veel hoger dan alle andere huizen en overzag de vallei. We dronken weer kava als welkomstceremonie. Nadat we de eerste ronde gedaan hadden (drie kommen kava pp) mochten de dames sieraden gaan maken en de heren werden verwacht verder te drinken. De kava komt me inmiddels de strot uit en nu moesten we met slechts 7 jongens een nog veel grotere hoeveelheid dan net op drinken. En speciaal voor de mannen was het extra sterk gemaakt. Ik kreeg toen echt wel hoofdpijn van het drankje. We bekeken het dorpje nog even wat een community living dorp is. Dat betekent alle eigendommen behoren tot het dorp en tot niemand individueel. We sloten af met een wedstrijdje kokosnoot schrappen en ik was als teamcaptain helaas niet in staat om ons team te laten winnen. Toen was het tijd om naar ons hostel te gaan in Rakiraki: het Volivoli Beach. 'S Avonds werden er leuke activiteiten georganiseerd om het drinkgedrag te stimuleren. Ik won de krabbenrace en kreeg daarvoor als prijs een heerlijke gratis cocktail. Vooral de Engelsen konden er wat van met drinken en fanatisme bij de spelletjes. Ik maakte het zelf niet al te laat, maar werd 's nachts wakker door een meisje die voluit met haar gezicht tegen de grond ging doordat ze niet meer rechtop ging lopen..erg grappig. En ik heb nog nooit een meisje zo luid en voor lange tijd horen kotsen als die avond. Op een gegeven moment is toch alles er wel uit, zou je denken?

De volgende ochtend ging ik er vroeg uit om te snorkelen, terwijl de rest hun roes moesten uitslapen. Door het weer en de harde stroming was dit lang niet zo interessant als vorige keren. Met de bus gingen we vervolgens naar Ba, waar de grootste populatie Indo-Fiji's leven. Hier kregen we een Indiaanse lunch en we mochten onze eigen roti bakken. Als afsluiter van de reis bezochten we de ‘mud pools' en ‘hot springs'. Het was mijn eerste modderbad ooit en het is een onbeschrijfelijk gek gevoel om daarin te badderen. De modder was heerlijk warm en zacht maar als je even niet beweegt word je vastgezogen. De hot springs waren niet zo fijn als in Canada maar je werd er wel schoon van na al die modder. Toen zat de reis er op, ik kreeg nog een gratis overnachting en ik zei iedereen vaarwel. Na mijn laatste inkopen terug in Nadi was ik weer op het vliegveld. Dit keer ruim op tijd en geheel zonder problemen vertrokken. In het vliegtuig zat ik naast twee Duitse meisjes, die ik eerder in Mango Bay heb leren kennen, wat een toeval. In drie uur zou ik in Auckland, Nieuw Zeeland aankomen. Dat bewaar ik voor een volgend verhaal. Het enige wat ik alvast kan verklappen is dat het héél koud is hier en dat het winter wordt. Dus je hoeft geen jaloersmakende verhalen over hoe paradijselijk het wel niet is van mij meer te verwachten. De komende maand is het bij mij minder weer als bij jullie thuis in Nederland.

Voor de laatste keer Bula!

En liefs uit Fiji.

Liam